tłumaczenie: Witold Dąbrowski
[Verse 1]
Am E7
Co było – nie wróci, i szaty rozdzierać by próżno
C G7 C A7
Cóż, każda epoka ma własny porządek i ład
Dm G7 Am
A przecież mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin
E7 Am A7
Tak chętnie bym dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpadł
Dm G7 Am
A przecież mi żal, że tu w drzwiach nie pojawi się Puszkin
E7 Am
Tak chętnie bym dziś choć na kwadrans na koniak z nim wpadł
[Verse 2]
Am E7
Dziś już nie musimy piechotą się wlec na spotkanie
C G7 C A7
I tyle jest aut, i rakiety unoszą nas w dal
Dm G7 Am
A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie
E7 Am A7
I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal
Dm G7 Am
A przecież mi żal, że po Moskwie nie suną już sanie
E7 Am
I nie ma już sań, i nie będzie już nigdy, a żal
[Verse 3]
Am E7
Pozdrawiam i wielbię mój wiek, mego stwórcę i mistrza
C G7 C A7
Pojętny mój wiek, zdolny wiek mój chcę cenić i czcić
Dm G7 Am
A przecież mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza
E7 Am A7
I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić
Dm G7 Am
A przecież mi żal, że jak dawniej śnią nam się bożyszcza
E7 Am
I jakoś tak jest, że gotowiśmy czołem im bić
[Verse 4]
Am E7
No cóż, nie na darmo zwycięstwem nasz szlak się uświetnił
C G7 C A7
I wszystko już jest – cicha przystań, non-iron i wikt
Dm G7 Am
A przecież mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym
E7 Am A7
Górują cokoły, na których nie stoi już nikt
Dm G7 Am
A przecież mi żal, że nad naszym zwycięstwem niejednym
E7 Am
Górują cokoły, na których nie stoi już nikt
[Verse 5]
Am E7
Co było – nie wróci, wychodzę wieczorem na spacer
C G7 C A7
I nagle spojrzałem na Arbat i – ach, co za gość
Dm G7 Am
Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się
E7 Am A7
Ach, głowę bym dał, że już jutro wydarzy się coś
Dm G7 Am
Rżą konie u sań, Aleksander Siergiejewicz przechadza się
E7 Am
Ach, głowę bym dał, że już jutro wydarzy się coś
