Herman Van Veen – Cirkels
Em B7 Em
Em
Rond als de wijnvlek van eergister
B7
op het vuile tafelblad
spelen gouden druppels zonlicht
Em
op het koude tegelpad
E7
en de rimpels in de vijver
Am7
en het vangnet van een spin
D7
zijn allemaal maar cirkels
Gmaj7
zonder einde of begin
Cmaj7
en de tijd verslijt de dagen
Am6
met de wijzers van de klok
B7
die de uren traag vermalen
Bbdim
heel geruisloos, zonder schok
B7
Er bestaat geen medicijn
Em
tegen oud of eenzaam zijn
's Avonds als je door je wimpers
B7
soms de zon ziet ondergaan
in een feest van gele vonken
Em
die in bloei lijken te staan
E7
en de sterren op je netvlies
Am7
trekken strepen in de lucht
D7
maar zodra de nacht weer nadert
Gmaj7
slaan je dromen op de vlucht
Cmaj7
door een klok met kromme wijzers
Am6
Die de tijd in stukken maalt
B7
ligt de zomer weer aan flarden
Bbdim
want de klok heeft niet gefaald
B7
Er bestaat geen medicijn
Em
tegen oud of eenzaam zijn
Tel de gladde kiezelstenen
B7
waarmee jij je zakken vult
maar de mooiste ging verloren
Em
door je eigen stomme schuld
E7
toen je met haar langs het strand liep
Am7
leek elke schelp een juweel
D7
maar nu zie je niets dan keien
Gmaj7
groot en grijs en veel te veel
Cmaj7
hoor gefluister in het ruisen
Am6
van de rusteloze zee
B7
als je haar dan niet kon missen
Bbdim
waarom ging je dan niet mee?
B7
Er bestaat geen medicijn
Em
tegen oud of eenzaam zijn
Bij het afscheid van de zomer
B7
zag je eindelijk gevaar
Bbdim
toen elk blad een kleur kreeg
B7
van haar honinggele haar
Em
De rimpels in de vijver
B7
de webben van een spin
zomaar cirkels in de ruimte
Em
zonder einde of begin
Bbdim
in een eindeloos refrein
B7
Er bestaat geen medicijn
Em
tegen oud of eenzaam zijn
